Τη ζωή σου μου λες που ‘χε μπόρες πολλές,
μα τη θάλασσα, πέρα, κοιτάς,
αφού έχασες τόσα ταξίδια
περιπέτειες πια τι ζητάς.
Ρίξε άγκυρα πια στη δική μου καρδιά,
που ‘μαι, όπως κι εσύ, μοναχός,
όταν σμίγουνε δυο με τον ίδιο καημό,
τους λυπάται διπλά κι ο Θεός,
όταν σμίγουνε δυο με τον ίδιο καημό,
τους λυπάται διπλά κι ο Θεός.
Κουρασμένος κι εγώ μια αγάπη ζητώ,
μια δροσούλα μέσ’ στον πυρετό,
ας κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο,
κι ίσως είναι ευτυχία αυτό.
Ρίξε άγκυρα πια στη δική μου καρδιά,
που ‘μαι, όπως κι εσύ, μοναχός,
όταν σμίγουνε δυο με τον ίδιο καημό,
τους λυπάται διπλά κι ο Θεός,
όταν σμίγουνε δυο με τον ίδιο καημό,
τους λυπάται διπλά κι ο Θεός.
Όταν σμίγουνε δυο με τον ίδιο καημό,
τους λυπάται διπλά κι ο Θεός,
όταν σμίγουνε δυο με τον ίδιο καημό,
τους λυπάται διπλά κι ο Θεός.
