Δε με χωράει το σπίτι μου
και βγήκα στο σεργιάνι.
Βουίζουνε οι γειτονιές
και η καρδιά τα χάνει.
Ρίχνω σπάγκο να σε δέσω
ήλιε μου στον ουρανό.
Μην μου φύγεις κι απομείνει
τ’ όνειρο μου σκοτεινό.
Είναι ανοιχτά τα χέρια μου
σα δυο φτερά μεγάλα.
Θ’ ανέβω μια, θ’ ανέβω δυο
στου ουρανού τη σκάλα.
