Έρχονται στιγμές που
μ’ οδηγεί η φαντασία κι εσύ
αέρας που φεύγει
μοιάζουν παραισθήσεις
που ζεσταίνουν δειλά
την κρύα μου καρδιά
Όνειρα διαβάζω και
σημάδια μεταφράζω
κι εσύ φεγγάρι κομμένο
πράγματα και λόγια
ραγίζουν χλωμά
με καίνε σιωπηλά
Έρχονται στιγμές που
με παιδεύει η φαντασία
κι εσύ αέρας που φεύγεις
χρώματα που σβήνουν
και με ρίχνουν στο κενό
δεν μπορώ
Ρώτα με γιατί σωπαίνω
όταν μου μιλάς
ρώτα με γιατί πεθαίνω
όταν με κοιτάς
ρώτα με γιατί δακρύζω
στο πέρασμά σου
δεν αντέχω να μη σ’ έχω
δίπλα σου να ζω
ρώτα με γιατί
Ό,τι και να λέω
μες στον έρωτά μου καίω
κι εσύ δροσιά μου κι ανάσα
νιώθω να βουλιάζω
σ’ ένα διάφανο φως
κι ο κόσμος μου μισός
Δώσ’ μου ένα ψέμα
τόσο κόκκινο σαν αίμα
εσύ στα χέρια μου μ’έχεις
δώσ’ μου μια αλήθεια
δώσ’ μου χίλια παραμύθια
να μην τρελαθώ
Ρώτα με γιατί σωπαίνω
όταν μου μιλάς
ρώτα με γιατί πεθαίνω
όταν με κοιτάς
ρώτα με γιατί δακρύζω
στο πέρασμά σου
δεν αντέχω να μη σ’ έχω
δίπλα σου να ζω
Ρώτα με γιατί δακρύζω
στο πέρασμά σου
δεν αντέχω να μη σ’ έχω
δίπλα σου να ζω
Ρώτα με γιατί σωπαίνω
όταν μου μιλάς
ρώτα με γιατί πεθαίνω
όταν με κοιτάς
ρώτα με γιατί
