Η πόρτα μου βαριάκουσε
και το σκυλί κοιμάται
κι ο νους μου κόβει βόλτες στο λιμάνι,
μεσάνυχτα, στο πέλαγο
περνάει και δε θυμάται
και μέρα, σε νησί, ποτέ δε φτάνει.
Κι απάνω στα σημάδια του μυαλού
περνά, σε μια στιγμή, η ζωή μου όλη
και μπαίνω σε δρομάκια σκοτεινά
και χάνομαι ξανά σ’ αυτή την πόλη,
και μπαίνω σε δρομάκια σκοτεινά
και χάνομαι ξανά σ’ αυτή την πόλη.
Στου κάτεργου το πρόσωπο,
γραμμένο με σημάδια,
του ναύτη το τραγούδι το διαβάζω,
ανάμεσα στο χάραμα,
περνώ την ίδια βάρδια,
που μ’ όλη την ζωή δεν την αλλάζω.
Κι απάνω στα σημάδια του μυαλού
περνά, σε μια στιγμή, η ζωή μου όλη
και μπαίνω σε δρομάκια σκοτεινά
και χάνομαι ξανά σ’ αυτή την πόλη,
και μπαίνω σε δρομάκια σκοτεινά
και χάνομαι ξανά σ’ αυτή την πόλη.
