Σ’ αυτό το δρόμο κάποτε
απ’ όλους ξεχασμένο
δύσμοιρο δέντρο ρίζωνε
σκυφτό και σκονισμένο
δύσμοιρο δέντρο ρίζωνε
κυρτό και σκονισμένο
Δεν είχαν τιτιβίσει
στα φύλλα του πουλιά
δεν είχε ανασάνει
του δάσους η δροσιά
δεν είχε ανασάνει
του δάσους η δροσιά
Σ’ αυτό τον τόπο κάποτε
σ’ ερημωμένο σπίτι
έμενα ένα μικρό παιδί
ένα παιδί σπουργίτι
Πετάει εδώ πετάει εκεί
απ’ το πρωί ως το βράδυ
δεν έχει νιώσει θαλπωρή
δεν το ‘χει αγγίξει χάδι
Κι ένα θλιμμένο δείλι
γίναν οι δυο τους φίλοι
σύντροφοι έγιναν και φίλοι
του χειμώνα κάποιο δείλι
σύντροφοι έγιναν και φίλοι
του χειμώνα κάποιο δείλι
Κι ένα θλιμμένο δείλι
γίναν οι δυο τους φίλοι
σύντροφοι έγιναν και φίλοι
του χειμώνα κάποιο δείλι
σύντροφοι έγιναν και φίλοι
του χειμώνα κάποιο δείλι
