Μου ορκιζόσουν κι έλεγες πιστά πως μ’ αγαπούσες,
μα εσυ ‘σουν ψεύτρα στην καρδιά για μένα δεν πονούσες,
ποτές μου δε φαντάστηκα ότι με απατούσες.
Τώρα μ’ αφήνεις μοναχό στους δρόμους να γυρίζω,
σ’ αυτό τον κόσμο δυστυχής, μονάχος μου να ζήσω,
δίχως καμιά παρηγοριά, ώσπου να ξεψυχήσω.
Έτσι μου ήτανε γραφτό σαν όνειρο να σβήσει,
η μόνη μου αγάπη μου χωρίς πια να γυρίσει
και μόνο άσβεστες φωτιές να ‘χω σ’ αυτή τη ζήση.
