Αλλοίμονο, κοπέλα μου, φαρμάκι με ποτίζεις,
όμορφη γυφτοπούλα μου, μαυρίζεις την ψυχούλα μου,
το λογισμό φλογίζεις, το λογισμό φλογίζεις.
Προσμένω να σε ξαναδώ, μιαν ώρα ν’ ανασάνω
μα εσύ σαν άνεμος περνάς, να με κοιτάξεις δε γυρνάς
και πέφτω να πεθάνω, και πέφτω να πεθάνω.
Σ’ ένα σοκάκι του Ψυρρή μονάχος μου τα πίνω,
για σένα λιώνω σαν κερί μα τον καημό δε σβήνω,
σ’ ένα σοκάκι του Ψυρρή.
Γλυκό μελαχρινάκι μου, σαν το φεγγάρι λάμπεις
άχου και να γινότανε μια ζάλη να σου ‘ρχότανε,
στην αγκαλιά μου να `μπεις, στην αγκαλιά μου να `μπεις.
Να σε κρατώ, να σε φιλώ, να σβήνεις τη φωτιά μου
που έκαψε τα σπλάχνα μου αυτή τη νύχτα του χαμού,
για σένανε, κυρά μου, για σένανε, κυρά μου.
Σ’ ένα σοκάκι του Ψυρρή μονάχος μου τα πίνω,
για σένα λιώνω σαν κερί μα τον καημό δε σβήνω,
σ’ ένα σοκάκι του Ψυρρή.
