Τώρα που έχει, το καπρίτσιο σου, περάσει,
ούτε αν ζω και αν υπάρχω δεν ρωτάς
και την αγάπη μου που έχεις πια χορτάσει,
σαν αποτσίγαρο, στο δρόμο την πετάς.
Τον έρωτά μου τον βαθύ και το μεγάλο,
ένα αποτσίγαρο έχεις κάνει, τίποτ’ άλλο.
Ένα τσιγάρο που ‘χει, τώρα, τελειώσει,
ήταν για σένα η αγάπη μου αυτή,
πήρες τα πάντα, ό,τι είχε να σου δώσει
κι αδιαφόρησες μετά για κάθε τι.
Τον έρωτά μου τον βαθύ και το μεγάλο,
ένα αποτσίγαρο έχεις κάνει, τίποτ’ άλλο.
