Το κλειδωμένο μου παράθυρο θ’ ανοίξω
το καλοκαίρι που θα ‘ρθει να φυλακίσω
γιατί δυο μήνες τώρα πέφτει ερημιά
ούτε τηλέφωνο, ούτε γλυκιά αγκαλιά.
Έχεις μια άπονη καρδιά και ξελογιάστρα
κι εγώ παιδί που μοναχό μετράει τ’ άστρα
φεγγάρι ψάχνω και μια χούφτα ουρανό
το σ’ αγαπώ, ζωγραφίζω στο κενό.
έχεις μια άπονη καρδιά και ξελογιάστρα
κι εγώ παιδί που μοναχό μετράει τ’ άστρα
φεγγάρι ψάχνω και μια χούφτα ουρανό
το σ’ αγαπώ, ζωγραφίζω στο κενό.
Το κλειδωμένο μου παράθυρο θ’ ανοίξω
με τα παιδιά της γειτονιάς να ξενυχτήσω
κι όταν μεθύσω σαν το σπίρτο θα καώ
μέσα στο κλάμα, θα βουλιάξω θα χαθώ.
Έχεις μια άπονη καρδιά και ξελογιάστρα
κι εγώ παιδί που μοναχό μετράει τ’ άστρα
φεγγάρι ψάχνω και μια χούφτα ουρανό
το σ’ αγαπώ, ζωγραφίζω στο κενό.
έχεις μια άπονη καρδιά και ξελογιάστρα
κι εγώ παιδί που μοναχό μετράει τ’ άστρα
φεγγάρι ψάχνω και μια χούφτα ουρανό
το σ’ αγαπώ, ζωγραφίζω στο κενό.
