Γιάντα τ’ αμοναχό δεντρί ποτέ καρπό δεν κάνει γιατί το δέρνει η μοναξιά παράπονο το πιάνει
Σαν είναι δυο δέντρα μαζί ως και αν τα δέρνει η μπόρα φιλιούνται κι αγκαλιάζονται χίλιες φορές την ώρα