Είμαι ένας Όμηρος στον κόσμο που βραδιάζει
Τυφλός εγώ με τους τυφλούς να ταξιδεύω
Ο πυρετός της εποχής με δοκιμάζει
Σε χίλιες γλώσσες τα τραγούδια μου μπερδεύω.
Μέσα στις νότες κρύβω χρόνια την αλήθεια
Όλος ο κόσμος μια ορχήστρα μπερδεμένη
Μ’ ένα ζουρνά απ’ τα παλιά τα παραμύθια
Κι ένα μπουζούκι στη σιωπή να περιμένει.
Μέσα στο στρόβιλο κι εγώ με μια κιθάρα
Να τραγουδάω της γενιάς μου την κατάρα.
Τώρα τα όργανα με πόνο γρατζουνάμε
Και το κλαρίνο παραβγαίνει με το ούτι
Τις γης τα σύνορα παντού μας κυνηγάνε
Κι εμείς χορεύουμε απάνω στο μπαρούτι.
Τα εμβατήρια κηδεύουν την αλήθεια
Και ο μαέστρος μας κοιτάζει και σωπαίνει
Κλαίει το βιολί για ξεχασμένα παραμύθια
Και μία λύρα τους καημούς μου ανασταίνει.
Μέσα στο στρόβιλο κι εγώ με μια κιθάρα
Να τραγουδάω της γενιάς μου την κατάρα.
