Σαν φεγγαράκι θα σου δείχνω μόνο φάτσα
δε θα γυρίσω την πλευρά τη σκοτεινή,
γιατί δεν είναι το κορμάκι μου ταράτσα
να μου απλώνεις της μαμάς σου το σκοινί
Πάρε τα λόγια σου τα φωταγωγημένα
και τα τραγούδια με τις λέξεις τις φτηνές
δεν είσαι τίποτα, αγάπη μου, για μένα
σ’ αναβοσβήνω σαν τις λάμπες τις κοινές
Είσαι επισκέπτης στης ζωή μου το μπαλκόνι,
είσαι επισκέπτης στο θαμμένο λίβιγκρούμ
Το ματωμένο το νυφιάτικο σεντόνι
το ‘χω στρωμένο για τη χάρη του Θεού
Είναι η ψυχή μου σε σκυλάδικο γαρδένια,
παραγγελία μεθυσμένου νταβατζή,
μου την πατάνε μανεκέν ξεσαλωμένα
την τραγουδάνε καλλιτέχνες τραβεστί
Θέλω να φύγω όπως έφυγε η λατέρνα
Να ξεψυχήσω σαν ρεμπέτης χασικλής
Και να μου παίζουνε στον τάφο μου μοντέρνα,
να βγουν βρικόλακες να κάνουνε στριπτίζ
Έχει γυρίσματα ο χρόνος και τουμπάρει
κι οι καλικάντζαροι πετούν στον ουρανό
Το μαύρο δέντρο που κρατούσε το ντουβάρι
γυρνάει ανάσκελα με ρίζες στο κενό
