Σαν λεοπάρδαλη τη νύχτα μου ορμάς,
τα νύχια σου μου δείχνεις και θέλεις να με φας,
το διαμέρισμα μαζί σου φαίνεται κλουβί
κι εγώ στα δόντια σου ανίσχυρη τροφή.
Κότσο δένεις πίσω τα μαλλιά,
βάφεσαι της ζούγκλας μακιγιάζ,
όρθια στέκεσαι προκλητικιά,
βγάζεις μια κραυγή και μου ορμάς.
Δώρα μου κάνεις πάντα ακριβά,
μα την αγάπη δε μετρώ με τα λεφτά,
θέλω, μωρό μου, να μ’ αγαπάς απλά
και να με τρως σιγά – σιγά.
Κότσο δένεις πίσω τα μαλλιά,
βάφεσαι της ζούγκλας μακιγιάζ
όρθια στέκεσαι προκλητικιά με τη νυχτικιά,
βγάζεις μια κραυγή και μου ορμάς
