Έτσι είν’ η καρδιά μου και χούι το ‘χει,
ποτέ ό,τι μου ζήτησες δεν είπα “όχι”
κι εσύ τώρα μ’ αφήνεις, δεν είσ’ εντάξει,
φωτιά μέσ’ στην καρδούλα μου, αχ, μου ‘χεις ανάψει.
Μου σφάζεις την καρδούλα μου
κι ο πόνος θα με φάει,
σαν να ‘μουν αποτσίγαρο
με πέταξες στο πλάι,
μου σφάζεις την καρδούλα μου
κι ο πόνος θα με φάει.
Σου φέρθηκα ωραία και με προδίνεις,
του πόνου δηλητήριο πώς μου το δίνεις,
δεν σου ‘δωσα αιτία, τι θες ν’ αλλάξεις,
σε τι σου έχω φταίξει, αχ, για να με κάψεις.
Μου σφάζεις την καρδούλα μου
κι ο πόνος θα με φάει,
σαν να ‘μουν αποτσίγαρο
με πέταξες στο πλάι,
μου σφάζεις την καρδούλα μου
κι ο πόνος θα με φάει.
Απ’ την καλή καρδιά μου φαρμάκια πίνω,
σε χάνω από κοντά μου και τι θα γίνω,
η θλίψη μ’ έχει ρίξει σε μαύρη σκέψη,
τον πόνο της καρδιάς μου, αχ, ποιος θα γιατρέψει.
Μου σφάζεις την καρδούλα μου
κι ο πόνος θα με φάει,
σαν να ‘μουν αποτσίγαρο
με πέταξες στο πλάι,
μου σφάζεις την καρδούλα μου
κι ο πόνος θα με φάει.