Αν φόβοι σέρνουν τυφλά την καρδιά σου
γίνε φωτιά και όρμησε προς την ανηφοριά
Αν θεία μοίρα σου ανοίγει πληγές
άσε τον ήλιο να μπει από τις ραγισματιές
Γείρε στον ώμο μου βγάλε φτερά,
θα μας πάρει ο ουρανός πιο μακριά
σε μια γη που ανατέλλει
Αν την ψυχή, χώμα την θεωρείς
τότε βαριές θ’ απλώνονται όλες σου οι μέρες
Αν η αγάπη είναι ο φόβος που ενώνει
σαν μένεις μόνος σου όρθιος να στέκεις στο κρύο
Αν βρεις τη λάμψη και μια άγρια χαρά,
θα μας πάρει ο ουρανός πιο μακριά
σε μια γη που ανατέλλει
Αν ταπεινώνουν το μέσα σου οι μπόρες
ρούφηξε όλους τους τρόμους και κάνε τους ρίζες
Αν στο σκοτάδι τις σκέψεις σου θρέψεις
φρόντισε να ‘χεις μ’ αλήθεια υφάνει τις λέξεις
Σαν δυο μικρά ασημένια πουλιά
θα μας πάρει ο ουρανός πιο μακριά
σε μια γη που ανατέλλει
Γείρε στον ώμο μου βγάλε φτερά,
θα μας πάρει ο ουρανός πιο μακριά
σε μια γη που ανατέλλει
Αν την ψυχή χώμα θεωρείς…
Αν την ψυχή χώμα θεωρείς…
