Μου ‘χες πει τον κόσμο πως θα δω
μέσα απ’ τα μάτια σου
θέες απέραντες
Δρόμους που οδηγούν στον ουρανό
κάτι απ’ το πάντα σου
φόβους και έρωτες
Κι είδα πιο πολλά από όσα αντέχει η ψυχή
τόσα που ‘χει μείνει μες στα ματιά ρωγμή
μ’ όλα σε συγκρίνω κι είναι όλα μισά
θάλασσες οι ώρες με τραβούν στα βαθιά
Σε ποια μονοπάτια ταξιδεύεις και πας
που ‘ταν φυλαγμένα για μας
όνειρα θαμμένα στον βυθό της καρδιάς
ακόμα περιμένουν εμάς
Μου ‘χεις πει θα αρχίσουμε μαζί
κάτι να πλάθουμε
από το τίποτα
Ήταν η αγάπη αρκετή
για να υπάρχουμε
μέσα στα ανύπαρκτα
