Τα λόγια μου τις νύχτες θα στέλνω σαν πουλιά
που θα `χουν στα φτερά τους κρεμασμένα
μια χούφτα από τη θάλασσα κι μια απ’ την αντηλιά
να τα `χεις φυλαχτό εκεί στα ξένα.
Να σου μιλώ για να μ’ ακούς κι ας μη μ’ ακούς
είναι πλημμύρα στην καρδιά μου η στεναχώρια
να σε φαντάζομαι σε τόπους μακρινούς
να κλαις καθώς περνούν και χάνονται βαπόρια.
Εδώ ο καιρός ανοίγει ανθίζει η πασχαλιά
σου στέλνω ένα κλαδί να το φυτέψεις
κι ένα απ’ τα τραγούδια μας εκείνα τα παλιά
που θέλουν τον καημό να τον χορέψεις.
Να σου μιλώ για να μ’ ακούς κι ας μη μ’ ακούς
είναι πλημμύρα στην καρδιά μου η στεναχώρια
να σε φαντάζομαι σε τόπους μακρινούς
να κλαις καθώς περνούν και χάνονται βαπόρια.
