Απόψε που ‘χω συννεφιά
και ένα βάρος στη καρδιά,
εσένανε ζητάω.
Να ‘ρθείς κοντά μου συντροφιά
και να μη ξαναφύγεις πια,
γιατί βαθειά πονάω.
Σιγά θ’ ανέβεις τα σκαλιά,
θα βρεις στην πόρτα τα κλειδιά,
έμπα να φέρεις στην καρδιά την ξαστεριά.
Θα βρεις αγάπη και στοργή
κι αν με φαρμάκωσες πολύ,
η πονεμένη μου ψυχή σε συγχωρεί.
Απόψε μες στη χειμωνιά,
μες στην πικρή μου ερημιά,
ο νους μου πάει σε σένα.
Ν’ ανάψεις έλα σου ζητώ
το τζάκι το μισοσβηστό
που σιγοκαίει με μένα.
Σιγά θ’ ανέβεις τα σκαλιά
θα βρεις στην πόρτα τα κλειδιά,
έμπα να φέρεις στην καρδιά την ξαστεριά
