Αναστενάζω και πονώ, που `φυγες από μένα
και μ’ άφησες μονάχο μου, σκληρή καρδιά και πήγες για τα ξένα
και μ’ άφησες μονάχο μου, σκληρή καρδιά και πήγες για τα ξένα.
Αφού ήσουνα σκληρόκαρδη, γιατί να μου μιλήσεις
και με τους φίλους που `μουνα, σκληρή καρδιά, εσύ να με χωρίσεις
και με τους φίλους που `μουνα, σκληρή καρδιά, εσύ να με χωρίσεις.
Καλά καλά να το σκεφτείς, αυτό που μου ‘χεις κάνει,
που μ’ άναψες τρανή πληγή, σκληρόκαρδη και δεν μπορεί να γιάνει,
που μ’ άναψες τρανή πληγή, σκληρόκαρδη και δεν μπορεί να γιάνει
