Σμυρνιωτοπούλα μου, τρελή,
με τα γλυκά σου μάτια,
την άμοιρή μου την καρδιά
την έκαμες κομμάτια.
Έλα να σμίξωμε τα δυο, παλιά μου φιληνάδα,
όπως η Σμύρνη έσμιξε μαζί με την Ελλάδα.
όρκο σου κάμω στον Θεό, στον ήλιο και στ’ αστέρια
η Σμύρνη δε θα φύγει πια απ’ τα δικά μας χέρια.
Πολίτισσα, καμωματού,
σαν το κεράκι λιώνω,
όταν μ’ αρνείσαι άσπλαχνη
από καρδιάς τελειώνω.
Έλα να σμίξωμε τα δυο σε φτωχικό κονάκι,
όπως προχτές στην Πόλη μας μπήκε το ευζωνάκι,
μην αρνηθείς τον όρκο μας το ‘πες στην Παναγιά,
τον γάμο μας να κάνουμε μες στην Αγιά Σοφιά.
