Σουμάδα στη φεγγαράδα
Εγνωριστήκαμε Αγίων Πάντων,
ήσουν για μένα μια περαστική,
αν και σε λέγανε Κική,
είχες ακράτεια συναισθημάτων,
μόνη και όρθια στη φεγγαράδα
έπινες όλο σουμάδα
και σου είπα “δικιά μου να γίνεις”
αλλά μου ‘βγαλες φυστίκι Αιγίνης
αν και με λέγαν Πανάγο
και για να σπάσουμε τον πάγο
εφάγαμε σπανακόπιτα, κολοκυθόπιτα,
λίγη τυρόπιτα, λουκανικόπιτα
κι απάνω στην κοτόπιτα
μου εγελούσες με τα λακάκια σου,
είχες ξεκουμπώσει τα γοβάκια σου.
Κι όπως με πότιζες μακαρονάδα
στη φεγγαράδα και σουτζουκάκια σπιτικά,
Γιαννιώτικα, Σμυρνιώτικα, Πολίτικα,
εσεκλετίστηκα
κι απ’ την πολλή φεγγαράδα
σου αρχίζω καντάδα.
Θα σου το πω με τζατζίκι,
πάρε την καρδιά μου για τσιφλίκι,
μα ήπιες τέσσερα νερά
κι ενώ πλημμύριζες χαρά,
εκοίταξες το δείλι,
έφαγες χαλβαδόπιτα δίχως κανέλα
και μ’ έκανες απότομα δικό σου, Αγγέλα.
