Έδωσα μια γροθιά κι έσπασα τον καθρέφτη,
έσπασα τον καθρέφτη, τον άπιστο, τον ψεύτη.
θαρρούσα εκείνη τη στιγμή πως έβλεπα εσένα,
και γύρεψα εκδίκηση για κάτι περασμένα.
Και τώρα που το χέρι μου το βλέπω ματωμένο
και τον καθρέφτη αντίκρυ μου απ’ τη γροθιά σπασμένο,
κατάλαβα πως δε χτυπώ εσένα που μισούσα,
τον ίδιο μου τον εαυτό μονάχα εγώ χτυπούσα.
Τι παθαίνει ο άνθρωπος όταν αγαπάει,
αλλού είναι ο δρόμος του κι αλλού η καρδιά τον πάει,
αλλού είναι ο δρόμος του κι αλλού η καρδιά τον πάει,
τι παθαίνει ο άνθρωπος όταν αγαπάει.
