Να με παντρευτέις, κυρά μου,
και τα κό- και τα κόλπα να τ’ αφήσεις
κι άμα θες, κι άμα θες, ρώτα να μάθεις,
να σου πουν τι θα πει Γιάννης ντερβίσης.
Πες το ναι, πες το ναι κι αν θες κι απόψε
θα σου βάλω, θα σου βάλω εγώ στεφάνι,
και να ξέρεις, και να ξέρεις, δίχως Γιάννη,
σπίτι, προκοπή δεν κάνει.
Είμαι απ’ τα παιδιά τα φίνα
και να πεις, και να πεις το “ναι”, κυρά μου,
και το λό- και το λόγο μου σαν δίνω,
δεν προσβάλλω, δεν προσβάλλω τ’ όνομά μου.
Πες το ναι, πες το ναι κι αν θες κι απόψε
θα σου βάλω, θα σου βάλω εγώ στεφάνι,
και να ξέρεις, και να ξέρεις, δίχως Γιάννη,
σπίτι, προκοπή δεν κάνει.
Κι αν τυχόν και συναντήσω
συμφορές, συμφορές και χτυποκάρδια,
δε θ’ ακού- δε θ’ ακούσεις από μένα,
πίσω, Γιάννη, πίσω, Γιάννη, τα καράβια.
Πες το ναι, πες το ναι κι αν θες κι απόψε
θα σου βάλω, θα σου βάλω εγώ στεφάνι,
και να ξέρεις, και να ξέρεις, δίχως Γιάννη,
σπίτι, προκοπή δεν κάνει.
