Βαρέθηκα όλους τους σαχλούς και τους κουτούς του κόσμου
καιρός να ζήσω μοναχός, τι λέτε πια;…Καιρός μου !
Δε φτάνει που τους έδινα ευγενικά το χέρι;
Πόσες αηδίες τράβηξα ένας Θεός το ξέρει!
Τώρα το πήρα απόφαση, θα ζήσω όπως μ’ αρέσει
όποιος μου μπαίνει εμπόδιο θα τον πετώ απ’ τη μέση!
Κι αν με κακολογήσουνε κι ειπούνε χίλια τόσα
ό, τι τους έρχεται στο νου κι ό,τι τους τρώει τη γλώσσα!
Ας τους να λένε, φίμωτρο…δεν έχω να τους βάλω
μα θα μου μπουν απ’ το ‘να αυτί και θα μου βγουν απ’ τ’ άλλο
Κι έτσι κανείς παράπονο στον κόσμο αυτό δε θα ‘χει
πάντα οι κουτοί θα ‘ναι κουτοί κι οι βράχοι πάντα…βράχοι
