Τη φωλιά μου γκρεμισμένη, σπουργιτάκι ορφανό,
με τραυμάτισε ένα χέρι και ψηλά ποια δεν πετώ.
Άλλοι σπάνε τα ποτήρια κι άλλοι κλαιν’ στα παραθύρια
με τον πόνο στην καρδιά,
Άλλοι σπάνε τα ποτηριά κι άλλοι κλαιν’ στα παραθύρια
μα ο πόνος ο δικός μου πού θα βρει παρηγοριά.
Η αγάπη έγινε μίσος και το δάκρυ μου φωτιά,
σπουργιτάκι δίχως ταίρι, δίχως χάδια και φιλιά.
Άλλοι σπάνε τα ποτήρια κι άλλοι κλαιν’ στα παραθύρια
με τον πόνο στην καρδιά,
Άλλοι σπάνε τα ποτηριά κι άλλοι κλαιν’ στα παραθύρια
μα ο πόνος ο δικός μου πού θα βρει παρηγοριά.
