Στα βράχια της Πειραϊκής
κοιμάται ο Στέλιος ο μπεκρής
Κοιμάται κι ονειρεύεται
πως την αυγή παντρεύεται
Παντρεύεται με τη μικρή
που τον κατάντησε μπεκρή
Στα βράχια της Πειραϊκής
ξυπνάει ο Στέλιος ο μπεκρής
Ξυπνάει κι είναι μόνος του
κι είναι βαρύς ο πόνος του
Κι όπως θυμάται τη μικρή
η μοναξιά του είναι πικρή
Στα βράχια της Πειραϊκής
κλαίει ο Στέλιος ο μπεκρής
Πονάει για τη μοίρα του
και για τον χαρακτήρα του
Και για την άπιστη μικρή
που τον κατάντησε μπεκρή
