Στα σοκάκια που περπάτησα ξυπόλητος σαν ήμουνα παιδί,
στο μυαλό μου σαν ασπρόμαυρη ταινία που έχει ξεχαστεί,
Σε βουνά και σε λιμάνια πονεμένα τώρα έχω ποια χαθεί,
ψάξε με γιατί και εγώ με ψάχνω σε ζωή που ακροβατεί…
Σε θυμήθηκα που δάκρυζες και έλεγες πως είχες κουραστεί
και έδινα στη νύχτα χρώματα και γέλαγα σαν μεθούσα από κρασί…
Σε ένα δρόμο συνάντησα τον πόνο μα με είχε ξανά δει.
Στα σοκάκια που περπάτησα ξυπόλητος σαν ήμουνα παιδί.
