Δυο χρόνια με τραβούσανε
τα πονηρά σου μάτια
πού μ’ έχανες πού μ’ έβρισκες
στους δρόμους στα σοκάκια.
Τον πρώτο χρόνο μου ‘λεγες
πως θα μ’ ακολουθήσεις
παλάτια για να χτίσω εγώ
χρυσή ζωή να ζήσεις.
Μα τώρα σε κατάλαβα
βρε πονηρή μικρούλα
αφού σχολάσαν τα λεφτά
που ‘χα μες στη σακούλα.
Να ξέρεις βρε μικρούλα μου
αν δε σε αποκτήσω
στα ταβερνεία θα τριγυρνώ
για να σε λησμονήσω.
