Κάμε κι αυτή τη νύχτα πάλι
μια προσευχή μεγάλη και λύσε τα μαλλιά,
δέσε μαντήλι τ’ όνειρό σου
και κάμε το σταυρό σου, να `ρθεί η Παναγιά,
κρύψε στα χέρια τη ματιά σου
και κάμε τη λαλιά σου αέρα που περνά
να `ρθει να πάρει το καράβι
που φώτα δεν ανάβει, που δεν κρατεί πανιά.
Μέσα σ’ αυτή τη λιτανεία,
ο μαύρος καβαλάρης, στα χέρια θα κρατεί
όνειρα, δάκρυα και λύπες,
χαρές, γιορτές και πίκρες απ’ τη μικρή ζωή.
Κάμε γι’ αυτή τη νύχτα πάλι,
μια προσευχή μεγάλη και λύσε τα μαλλιά,
δέσε μαντήλι τ’ όνειρό σου
και κάμε το σταυρό σου να `ρθεί η Παναγιά,
κρύψε στα χέρια τη ματιά σου
και κάμε τη λαλιά σου αέρα που περνά
να `ρθει να πάρει το καράβι,
που φώτα δεν ανάβει, που δεν κρατεί πανιά.
Μέσα σ’ αυτή τη λιτανεία,
ο μαύρος καβαλάρης, στα χέρια θα κρατεί
όνειρα, δάκρυα και λύπες,
χαρές, γιορτές και πίκρες απ’ τη μικρή ζωή.
