Την αγάπη δε φοβάμαι,
στα φτερά της θα πιαστώ,
ό, τι πιο καλό θυμάμαι
σε εκείνην το χρωστώ.
Κρύφτηκα και μου ‘πε “πάμε,
άσε με να σ’ οδηγώ”
γλίστρησα και μου ‘πε “να ‘μαι”,
σε κρατάω να σωθώ.
Κι αν το σχήμα της αλλάζει
κι άλλο πρόσωπο θα δω
αν ζητήσει να της δώσω,
πάλι θα παραδοθώ.
Κρύφτηκα και μου ‘πε “πάμε,
άσε με να σ’ οδηγώ”
γλίστρησα και μου ‘πε “να ‘μαι”,
σε κρατάω να σωθώ.
Στην αγάπη όποιος δειλιάζει
κλείνει πόρτα στο Θεό,
μόνος του καταδικάζει
το γλυκό του εαυτό.
