Εσύ μονάχα ξέρεις
να με γεμίζεις με φιλιά
εσύ μονάχα ξέρεις
να με πληγώνεις με σουγιά
να μου χαϊδεύεις τα σημάδια
μη με συντρίψει η μοναξιά
τόσο ξαφνικά, η ζωή μου όλη
σε μια νύχτα μοναχά
ξεχασμένα Σαββάτο
δεξιά κι αριστερά
καρδιά μου σ’ επισκέπτομαι συχνά
καρδιά μου σ’ επισκέπτομαι συχνά
Στην άλλη άκρη της σιωπής
μην την προδώσεις, μην τη ματώσεις
πιο πολύ εσύ θα πληγωθείς
στην άλλη άκρη της σιωπής
γιατί εκεί μέσα ζεις
Κι όταν με καρφώνω στο γκρεμό
και ξεχνιέμαι για καιρό
στης μοναξιάς μου τη φυγή
λαχταράει το στήθος να καεί
εσύ, εσύ, εσύ μονάχα ξέρεις
τι θα πει φοβάμαι, τι θα πει μπορώ
εσύ μονάχα ξέρεις
τι θα πει δεν ξέρω, τι θα πει εγώ
εσύ μονάχα ξέρεις, εσύ μονάχα ξέρεις
Πάθος μια δίνη που,
ίχνη πάνω μου αφήνει αφού,
άλλο ένα άλλοθι
με παραλύει
εσύ μονάχα ξέρεις, σε κάθε αναπνοή
σε κάθε χτύπο μια ευχή
πάντα τ’ αδύνατον γιατί
αυτή η καρδιά ν’ αντέχει
ποιος την προσέχει
ποιος την προσέχει
