Όσο κι αν έχω κλάψει
κι αν πόνεσα πολύ,
κανείς δεν έχει νιώσει
τη δόλια μου ψυχή.
Στην εποχή που ζούμε
κανείς δε σε πονά,
του αλλουνού ο πόνος
είναι για ‘μάς χαρά,
του αλλουνού ο πόνος
είναι για ‘μάς χαρά.
Αααχ, μην κλαις, καρδιά μου, και πονάς,
μην βαριαναστενάζεις, μην τυραννιέσαι άδικα
και στενοχώριες βάζεις, αχ, αμάν.
Τις πίκρες μου θα κρύψω
στα στήθια μου βαθιά
κι απ’ άλλονε, συμπόνια
δε θα ζητήσω πια.
Στην εποχή που ζούμε
κανείς δε σε πονά,
του αλλουνού ο πόνος
είναι για ‘μάς χαρά,
του αλλουνού ο πόνος
είναι για ‘μάς χαρά.
