Στην πόρτα σου
με δάκρυα παραμιλώ
στην πόρτα σου
γιατί σε αγαπώ.
Στην πόρτα σου
σαν τον ζητιάνο καρτερώ,
στην πόρτα σου
και κλαίω και πονώ.
Μη μου δείχνεις
τόση απονιά,
μη μ’αφήνεις
μες στην παγωνιά.
Έφταιξα, με χώρισες
φτάνει με τιμώρησες,
αχ, δεν αντέχω πια.
Κι αν έφταιξα
σαν άνθρωπο να με πονάς
κι αν έφταιξα
να μη με τυραννάς.
Κι αν έφταιξα
δυο λόγια θέλω να σου πω
κι αν έφταιξα
ακόμα σ’αγαπώ.
Έφταιξα, με χώρισες
φτάνει με τιμώρησες,
αχ, δεν αντέχω πια.
