Παίζει η λατέρνα και στην ταβέρνα
εγώ το πίνω και μεθώ και τραγουδάω
απ’ το μεράκι για ένα μαγκάκι που αγαπώ.
Σεβντά μου άναψες, αμάν, αμάν
και μ’ άφησες, τι απονιά
και αλανιάρα να ξενυχτάω και να μεθάω,
μ’ έκανες πώς να το λέγω στο ντουνιά.
Αχ, μ’ έφαγε ο ντουνιάς.
Καπελά φέρε κρασί να πίνω,
άιντε το πίνω και το γλυκό,
γιατί μ’ αυτό μον’ τη φλόγα
σβήνω και κάθε πόνο μυστικό.
Αμάν, γιάρ ωχ, αμάν.
