Στις φάμπρικες της ξενιτιάς
μες στον ιδρώτα λιώνω
κι έχω παρέα τον καημό, αχ,
το δάκρυ και τον πόνο.
Στα ξένα εργοστάσια
δουλεύω σαν το σκύλο,
μανούλα μου κι αγάπη μου,
λεφτά για να σας στείλω.
Περνάω μέρες θλιβερές
και νύχτες όλο κλάμα
και τότε μόνο χαίρομαι, αχ,
όταν λαβαίνω γράμμα.
Στα ξένα εργοστάσια
δουλεύω σαν το σκύλο,
μανούλα μου κι αγάπη μου,
λεφτά για να σας στείλω.
Μανούλα μου κι αγάπη μου,
ας κάνουμε κουράγιο.
Ελπίζω γρήγορα να δω, αχ,
ελληνικό μουράγιο.
