Της ζωής μου τελείωσε το πανηγύρι
σαν μου είπανε ψυχρά τα δυο σου χείλη
η καρδιά σου πως για άλλονε κτυπά.
Ήτανε γραμμένο, στο δικό μου πεπρωμένο.
Μάνα αααχ… Μάνα αααχ…
πού `σαι να `ρθεις να με σώσεις
και κουράγιο να μου δώσεις
για να αντέξω αυτόν τον μαύρο χωρισμό
που μου παίρνουν την χαρά μου
την ζωή τον έρωτα μου
και μ’ αφήνουνε νεκρό…
Αν θ’ αντέξει από τον πόνο η καρδιά μου
θα σε πάντοτε αγάπη μου δικιά μου
Στη ζωής τα όνειρά μου τα φτωχά.
Δε θα σε μισήσω ούτε θα σε λησμονήσω.
Μάνα αααχ… Μάνα αααχ…
πού `σαι να `ρθεις να με σώσεις
και κουράγιο να μου δώσεις
για να αντέξω αυτόν τον μαύρο χωρισμό
που μου παίρνουν την χαρά μου
την ζωή τον έρωτα μου
και μ’ αφήνουνε νεκρό…
Μάνα αααχ… Μάνα αααχ…
πού `σαι να `ρθεις να με σώσεις
και κουράγιο να μου δώσεις
για να αντέξω αυτόν τον μαύρο χωρισμό
που μου παίρνουν την χαρά μου
την ζωή τον έρωτα μου
και μ’ αφήνουνε νεκρό…
