Παλιά καφενεία η αγάπη είναι μία
θυμίζει φωτιές και εικόνες παλιές.
Τα φώτα ανάβουν κρυφά μου φωνάζουν:
Αυτά τα λόγια ποτέ μη τα λες.
Το καφέ “Γκρέκο” ζει στις καρδιές,
στις άδειες νύχτες και στις φωτιές.
Είναι η αγάπη είναι η στιγμή
αυτό που είμαι και είσαι και συ.
Το καφέ “Γκρέκο” μέσα μου καίει
ό, τι κι αν λέω ό,τι κι αν φταίει
είναι ο χάρτης των ημερών
ημερολόγιον των καιρών.
Ο ήλιος καθρέφτης τη φλόγα του έχεις
σου βάφει τα μάτια με χρώμα χρυσό.
Η αγάπη που είχα φωτίζει τη νύχτα,
θυμάμαι το λόγο που είχα να ζω.
Το καφέ “Γκρέκο” ζει στις καρδιές,
στις άδειες νύχτες και στις φωτιές.
Είναι η αγάπη είναι η στιγμή
αυτό που είμαι και είσαι και συ.
Το καφέ “Γκρέκο” μέσα μου καίει
ό, τι κι αν λέω ό,τι κι αν φταίει
είναι ο χάρτης των ημερών
είμαι ρολόγιον των καιρών.
Φως της ημέρας σκιές της εσπέρας,
φεύγουν τα χρόνια σ’ ένα λεπτό.
Παλιά καφενεία η αγάπη είναι μία
δεν έχει αιτία, δεν έχει σκοπό.
Το καφέ “Γκρέκο” μέσα μου καίει
ό, τι κι αν λέω ό,τι κι αν φταίει
είναι ο χάρτης των ημερών
είμαι ρολόγιον των καιρών.
