Στο πικραμένο δειλινό
καθώς ο ήλιος πέφτει
τ’ άσπρα μαλλιά που φτάσανε
κοιτάζω στον καθρέφτη
Κλαίει η καρδιά και δεν μπορώ
το δάκρυ να κρατήσω
Πώς ήμουνα, πώς έγινα
και πώς θα καταντήσω
Εγέρασα πολύ νωρίς
και πριν από την ώρα
χαράζουνε το πρόσωπο
βαθειά ρυτίδες τώρα
Στο πικραμένο δειλινό
ξυπνούν οι αναμνήσεις
είναι καημό να μην μπορείς
το παρελθόν να σβήσεις
