Τα μαξιλάρια μου θα μείνουνε στεγνά
κι ας είναι τόσο βροχερές οι περιστάσεις μας
Ένα ταξίδι που μονάχο ξεκινά
και που του κάνουν συντροφιά οι αποστάσεις μας
Απόψε θα τη σκίσω τη νύχτα επιτέλους
δε θα ‘ρχομαι στην άδεια μας συνάντηση
για πάντα θα σε στήσω στο ραντεβού του τέλους
και εσύ θα περιμένεις μιαν απάντηση
Απ’ όλα αυτά που προσπαθούσες
να μου πεις θυμάμαι μόνο μπερδεμένα αποσπάσματα
τώρα που έγινες κομμάτι της σιωπής
και μπαίνεις μέσα στα βραδινά μου συμπεράσματα
