Χορεύεις μέσα στο θυμό μου και γίνεσαι ρυτίδα,
στο μέτωπό μου χαρακιά και στην καρδιά μου ελπίδα.
Στάζει το στόμα σου φαρμάκι και πως να σε γλυκάνω;
Απ’ το Θεό είσαι πιο πάνω, πιο πάνω απ την αγάπη.
Ανέβασέ με, απ’ τα υπόγεια της καρδιάς
στο ρετιρέ.
Απ’ το μυαλό τους ήτανε,
τα ψέματα που σου είπανε,
για μένανε.
Χορεύεις στο άδειο μου ποτήρι και γίνεσαι η ζάλη.
Απ’ την αρχή πάμε και πάλι, κάνε μου το χατίρι.
