Στο ρίζωμα του χαρακιού κάν’ ασκιανό να κάτσω να θέσω ν’ αποκοιμηθώ τσ’ αγάπης να ξεχάσω
Σ’ αγάπησα μα ότι ‘παθα καλά καλά μου βγαίνει κατέχω το πως η πληγή τσ’ αγάπης πως δε γένει