Στο σκαλί το τελευταίο
την καταστροφή μου κλαίω.
Όπως έχω καταντήσει
δεν με σώνει κι ο Θεός,
έχω γίνει μες στον κόσμο
αχ, ένας ζωντανός νεκρός.
Στο σκαλί το τελευταίο
την καταστροφή μου κλαίω.
Τι να πω και τι ν’ αφήσω,
ποια φωτιά να πρωτοσβήσω;
Στο πιοτό το έχω ρίξει
για να σβήσω τη φωτιά,
μα οι φλόγες δυναμώνουν
αχ, και μου καίνε την καρδιά.
Στο σκαλί το τελευταίο
την καταστροφή μου κλαίω.
Τι κουράγιο πια να κάνω,
δεν με νοιάζει κι αν πεθάνω.
Και εσύ που μ’ έχεις κάνει
να πονέσω πιο πολύ,
έλα, δώσ’ μου ένα βράδυ
αχ, την χαριστική βολή.
Στο σκαλί το τελευταίο
την καταστροφή μου κλαίω.
