Στο σπίτι που χωρίσαμε αδύνατον να ζήσω,
κλαίει η καρδιά μου και πονά
κι όλα τα βλέπω σκοτεινά
γι’ αυτό θα το πουλήσω.
Θα το δώσω το ρημάδι,
δεν το θέλω τέτοιο σπίτι,
αφού έχασα, έχασα εσένα,
θα γυρνώ, θα γυρνώ σαν τον αλήτη.
Να κλείσω μάτι δεν μπορώ μονάχος κάθε βράδυ,
σ’ έρημο κρεβάτι κι αδειανό,
σε προσκεφάλι ορφανό,
χωρίς δικό σου χάδι.
Θα το δώσω το ρημάδι,
δεν το θέλω τέτοιο σπίτι,
αφού έχασα, έχασα εσένα,
θα γυρνώ, θα γυρνώ σαν τον αλήτη.
