Γιατί με διώχνεις και θυμώνεις
κι όλο βρίσκεις να κακιώνεις
αφού ξέρεις πως για σε παραμιλάω
δεν το στοχάζεσαι τρελή
ποιος θα μπορέσει να βρεθεί
μες στον κόσμο άλλος να σε παντρευτεί
Ταπεινωμένη και θλιμμένη
σαν κουρέλι πεταγμένη
μες στο δρόμο λίγη αγάπη μου ζητούσες
στο σταυροδρόμι της ζωής
γιατί μπροστά μου να βρεθείς
και τη μάσκα της ψευτιάς να μου φορείς
Όταν σε είδα μες στο δάκρυ
αραγμένη σε μιαν άκρη
ένας άγγελος πως είσαι σε θαρρούσα
και η θλιμμένη σου ματιά
μου ‘χε ραγίσει την καρδιά
δε φαντάστηκα πως ήσουν σατανάς
