Στον ουρανό και στη γη δεν μπορώ
πια να βρω όνομα πιο γλυκό,
μάνα, μάνα,
στην ξενιτειά μακριά, σπαρταρά
η καρδιά και ποθώ τη γλυκιά σου αγκαλιά,
μάνα, μάνα.
Σαν τη μάνα τη δική μου πονά,
δεν υπάρχει άλλη μάνα στο ντουνιά,
μάνα, φεύγω απ’ τη μαύρη ξενιτειά,
στο πλευρό σου να γυρίσω μια βραδιά.
Στον ουρανό, στη στεριά, τα παιδιά
λαχταρούν και ποθούν να σε δουν,
μάνα, μάνα,
ωκεανούς κι αν γυρνώ, τρέχει ο νους
στον σκληρό χωρισμό και ζητώ να σε δω,
μάνα, μάνα.
Σαν τη μάνα τη δική μου πονά,
δεν υπάρχει άλλη μάνα στο ντουνιά,
μάνα, φεύγω απ’ τη μαύρη ξενιτειά,
στο πλευρό σου να γυρίσω μια βραδιά.
