Βάστα καημένο μου κορμί
στου χωρισμού μας την στιγμή
Στον Πειραιά χαράματα
με πνίξανε τα κλάματα
ένα καράβι θα σαλπάρει
και μακριά μου θα σε πάρει
Βάστα καημένο μου κορμί
στου χωρισμού μας την στιγμή
Οι ναύτες την άγκυρα σηκώνουν
και μένα τα στήθια μου ματώνουν
κι όπως σφυρίζει το καράβι
και χάνεται σιγά σιγά
εγώ πεθαίνω αργά αργά
Στον Πειραιά χαράματα
με πνίξανε τα κλάματα
ένα καράβι θα σαλπάρει
και μακριά μου θα σε πάρει
Βάστα καημένο μου κορμί
στου χωρισμού μας την στιγμή
Ο ήλιος σε λίγο θα ροδίσει
μα όλα για μένα έχουν σβήσει
όσον καιρό εσύ θα λείπεις
μέσα στο σπίτι θα κλειστώ
να κλαίω και να σε ζητώ
Στον Πειραιά χαράματα
με πνίξανε τα κλάματα
