Στου παραδείσου το βυθό

Σαράντα δύο χρόνια περασμένα
σαράντα δύο σταγόνες στη βροχή
η νιότη μου με φύλλα μαραμένα
με άφησε σε λάθος εποχή

Η νύχτα σκύβει κάτω το κεφάλι
σε ποιο αλισβερίσι να σωθώ
συνήθισα να ζω σ’ αυτή τη ζάλη
κλειδί στου παραδείσου το βυθό

Σαράντα δύο λέξεις πεταμένες
σαράντα δύο φωνές μες στη βουή
αγάπες στο μυαλό μου μπερδεμένες
δε βρήκαν μονοπάτι στη ζωή

Η νύχτα σκύβει κάτω το κεφάλι
σε ποιο αλισβερίσι να σωθώ
συνήθισα να ζω σ’ αυτή τη ζάλη
κλειδί στου παραδείσου το βυθό