(Στου Περαία το λιμάνι) x3 αραγμένο ένα αλάνι
(και δεν νοιάζεται που βρέχει) x3 ε ρε σούρα που την έχει
(Οι διαβάτες που περνούνε) x3 με ειρωνεία τον κοιτούνε
(Βλέπει πού ’ρχονται βαπόρια) x3 και τον πνίγει η στεναχώρια
(θέλει ο δόλιος να μπαρκάρει) x3 και τις θάλασσες να πάρει
γι’ άλλα μέρη γι’ άλλους τόπους για να βρει άλλους ανθρώπους
(Του μιλώ δε μ’ απαντάει) x3 κι ένα δάκρυ του κυλάει
(ποιος καημός τον βασανίζει) x3 κι απ’ τον πόνο του δακρύζει
Άραγε τι τον βαραίνει και τα νιάτα του μαραίνει
