Θα φύγω μάνα δεν μπορώ,
θα φύγω να ξεχάσω.
Φεύγω στα ξένα μακριά
προ τη ζωή μου χάσω.
Της τύχης μου ήτανε γραφτό
μια ψεύτρα ν’ αγαπήσω
και μόλις την επαντρευτώ
το σπίτι μου να αφήσω.
Αχ πάψε πια μανούλα μου
τα δάκρυα να χύνεις,
γραφτό σου ήτανε κι εσέ
μονάχη σου να μείνεις.
Στα ξένα σαν θα περπατώ
εσένα θα θυμάμαι
όταν ξυπνώ κάθε πρωί,
τα βράδια σαν κοιμάμαι.
Κι αν η καρδιά μου γιατρευτεί
και την ξεχάσω κείνη,
ο γιος σου πάλι θε να ρθει
κοντά σου για να μείνει.
Αν πάλι μάνα μου γλυκιά
στα ξένα θα πεθάνω,
της μοίρας πες πως ειν’ γραφτό
παιδί μου που σε χάνω.
