Θα ‘ρθουν χειμώνες και πικραμένα δειλινά,
που θα με ψάχνεις μα δεν θα είμαι πουθενά.
Θα ‘ρθουνε ώρες, κάτι μονότονες στιγμές,
όπου κι αν ψάξεις δεν θα με βρεις όσο κι αν θες.
Θα με θυμάσαι όπου κι αν πας
αυτές τις άπονες στιγμές,
στα περασμένα θα γυρνάς,
δεν θα ‘χεις τίποτα να λες.
Θα με θυμάσαι όπου κι αν πας
αυτές τις άπονες στιγμές,
δεν θα ‘χεις τίποτα να λες,
θα με θυμάσαι και θα κλαις.
Θα ‘ρθουνε βράδια, που δε θα φτάνει το πρωί,
που θα φοβάσαι και που θα τρέμεις τη ζωή.
Θα ‘ρθουνε μέρες, πικρή βροχή και παγωνιά,
που θα με ψάχνεις, μα δεν θα είμαι πουθενά.
Θα με θυμάσαι όπου κι αν πας
αυτές τις ώρες τις βουβές,
στα περασμένα θα γυρνάς,
δεν θα ‘χεις τίποτα να λες.
Θα με θυμάσαι όπου κι αν πας
αυτές τις άπονες στιγμές,
δεν θα ‘χεις τίποτα να λες,
θα με θυμάσαι και θα κλαις.
